Przedszkolaki wysłuchają wiersza „Telefony”, poznają numery telefonów alarmowych oraz poćwiczą przyporządkowywanie numeru do zaistniałej niebezpiecznej sytuacji. Dowiedzą się jak powinno wyglądać prawidłowe zgłoszenie wypadku/zdarzenia oraz zapoznają się w pierwszą zwrotką i refrenem piosenki „112 numer alarmowy”.

Pomoce dydaktyczne:

wiersz „Telefony”, tamburyn, emblematy z funkcjonariuszami z podlepioną taśmą dwustronną – o jeden więcej niż jest dzieci, karty obrazkowe przedstawiające niebezpieczne sytuacje, karty obrazkowe z sylwetami funkcjonariuszy i pojazdów uprzywilejowanych, karty obrazkowe z numerami alarmowymi, telefon zabawka, karta pracy „Numery alarmowe”, piosenka „112 numer alarmowy”, karta obrazkowa z sygnalizatorem z różnymi światłami, piosenka „Red Light Red Light What Do You Say?”.

Opis aktywności:

1. „Na powitanie” – powitanie z dziećmi – dzieci wraz z nauczycielką siedzą w kole i mówiąc wykonują kolejne czynności:

Na powitanie niech każdy wstanie, (wszyscy wstają)
niech każdy wstanie raz, dwa , trzy, (wszyscy wstają trzykrotnie)
A po ukłonie zaklaszcze w dłonie, (wszyscy się kłaniają, a następnie klaszczą w dłonie)
zaklaszcze w dłonie raz, dwa, trzy. (wszyscy klaszczą w dłonie)

2. „Telefony” – słuchanie wiersza – dzieci siedzą wygodnie w kole, a nauczycielka czyta wiersz.

Telefony

Stacjonarne, komórkowe
ludzie mają telefony.
Mogą dzwonić kiedy zechcą,
hen, w dalekie świata strony.

Numer swego telefonu
zapamiętać musisz sobie.
Sprawdź też numer na policję,
straż pożarną, pogotowie.

Kiedy w trudnych sytuacjach
przez telefon pomoc wzywasz,
wiedz – telefon nie zabawka.
Pomyśl kiedy go używasz.

Nauczycielka zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wiersza:

• Jakie mamy rodzaje telefonów?
• Jakie numery telefonów trzeba pamiętać?
• Czy znacie te numery?
• Kiedy musimy wezwać pomoc?
• Czy telefon to zabawka?

Nauczycielka zwraca szczególną uwagę dzieci, że pod alarmowe numery telefonów dzwonimy tylko, jeśli ktoś potrzebuje pomocy. Nie wolno dzwonić dla zabawy!

* Jeżeli mamy możliwość prezentujemy dzieciom filmik „Numery alarmowe dla dzieci”

3. „Lekarz, strażak, policjant” – zabawa ruchowa – dzieci poruszają się po sali w rytmie wygrywanym przez nauczycielkę na tamburynie (gramy przez odpowiednią chwilę, by dzieci się wybiegały). Gdy nauczycielka przestaje grać każde dziecko podnosi z podłogi jedną karteczkę z funkcjonariuszem, a następnie przykleja ją sobie na bluzce w widocznym miejscu.

4. „Kto pomoże?” – zabawa dydaktyczna – nauczycielka układa na dywanie 3 sylwety funkcjonariuszy (lekarza, policjanta i strażaka), 3 sylwety pojazdów uprzywilejowanych (ambulans, radiowóz, wóz strażacki) oraz 3 numery telefonów alarmowych. Zadaniem dzieci jest pogrupowanie obrazków według kategorii: straż, policja, pogotowie. Kolejno nauczycielka rozkłada na dywanie kilka obrazków przedstawiających niebezpieczne sytuacje, tak, by dzieci nie widziały co się na nich znajduje. Następnie prosi kolejno dzieci, by wybierały i odsłaniały kolejne obrazki. Po odsłonięciu każdego obrazka nauczycielka rozmawia z dziećmi na temat widoczny na danym obrazku – wspólnie zastanawiają się kto może pomóc w danej sytuacji. Następnie dzieci przyporządkowują dany obrazek do odpowiedniej grupy. Na zakończenia nauczycielka pokazuje dzieciom numer telefonu alarmowego 112 przypominając, że to również jest numer na który możemy zadzwonić w razie nagłej sytuacji. Ponownie zwraca również uwagę dzieci, że pod alarmowe numery telefonów dzwonimy tylko, jeśli ktoś potrzebuje pomocy. Nie wolno dzwonić dla zabawy!

5. „Numery alarmowe” – zabawa ruchowa – gdy nauczycielka gra na tamburynie dzieci poruszają się swobodnie po sali, gdy przestaje grać pokazuje wybrany numer. Dzieci z karteczką z funkcjonariuszem, którego wzywa się dzwoniąc po ten numer odgrywają odpowiednią rolę: 997 – kierują ruchem drogowym, 998 – gaszą pożar, 999 – dobierają się parami i naśladują noszenie noszy. Pozostałe dzieci siadają na dywanie i czekają na dźwięki tamburyna. Gdy nauczycielka pokaże karteczkę z numerem 112 – wszystkie dzieci tworzą koło i poruszają się po jego obwodzie. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie zmieniając numer telefonu.

6. „Wzywamy pomoc” – zabawa dydaktyczna – nauczycielka z rozmawia o prawidłowym wzywaniu pomocy.
Dzieci muszą pamiętać, że należy:

• Przedstawić się.
• Powiedzieć, ile ma się lat.
• Podać adres lub powiedzieć, gdzie się znajduje.
• Powiedzieć, co się stało i dlaczego potrzebujemy pomocy.

Należy zwróć dzieciom uwagę, aby w takiej sytuacji starać się być spokojnym, odpowiadać na wszystkie pytania i uważnie słuchać osoby, z którą rozmawiają.
Chętne dzieci mogą poćwiczyć zgłaszanie zdarzenia/wypadku – najlepiej z telefonem zabawką na którym będę mogły przycisnąć odpowiednie klawisze symulując wybieranie numeru.

7. „Na pomoc” – zabawa dydaktyczno-ruchowa – dzieci siedzą w kole na dywanie, nauczycielka – telefonistka odbiera zgłoszenia. Dzieci, których dotyczy zgłoszenie (zgodnie z przyklejoną karteczką) podbiegają do nauczycielki naśladując dźwięk syreny (i-o, i-o; e-u, e-u; a-o, a-o itp.). Za każdym razem wszyscy wspólnie sprawdzają poprawność wykonania zadania.
Przykładowe zgłoszenia:

• Dzień dobry. Tutaj Marysia Nowak, mam 5 lat. Jestem w swoim domu przy ulicy Warszawskiej 19/20 w Poznaniu i potrzebuje pomocy, bo moja mama właśnie zasłabła i leży na podłodze. (lekarz)
• Dobry wieczór. Tutaj Józef Kowalski. Jestem właśnie w Parku Ujazdowskim przy ulicy pięknej i widzę ogień i dym. (strażak)
• Dzień dobry. Tutaj Hanna Wiśniewska. Dzwonię z Galerii Krakowskiej przy ulicy Pawiej 5 w Krakowie. Spotkałam małą dziewczynkę, która sama chodziła po sklepie, chyba się zgubiła. (policjant)
• Dobry wieczór. Tutaj Henryk Wójcik. Na drodze między Sopotem a Gdynią doszło do wypadku, są ranni, samochody się palą. (policjant, lekarz, strażak)

8. „Numery alarmowe” – praca z kartą pracy – dopasowywanie numerów telefonów do osób niosących pomoc ludziom oraz kolorowanie – nauczycielka omawia z dziećmi, jak należy wykonać zadanie. Następnie zaprasza dzieci do stolików i rozdaje karty pracy. W trakcie, gdy dzieci wykonują zadanie nauczycielka przechodzi między stolikami, pomaga dzieciom, jeśli jest taka potrzeba i sprawdza poprawność wykonania zadania.

9. „Numerowy zawrót głowy ” – zabawa ruchowa – dzieci siadają w kole na dywanie i uważnie słuchają nauczycielki. Nauczycielka wypowiada numer telefonu alarmowego, a dzieci, które mają przyklejoną karteczkę reprezentującą służbę ratunkową do której dzwoni się pod ten numer wstają, obiegają koło i siadają w innym niż dotychczas miejscu. Gdy nauczycielka wypowie numer 112 – wszystkie dzieci biegną w koło, po czym siadają na dywanie. Zabawę powtarzamy do czasu, aż wszystkie dzieci się wybiegają.

10. „112 numer alarmowy” – osłuchanie z piosenką – dzieci aktywnie słuchają piosenki – za każdym razem, kiedy usłyszą słowo „jeden” mają za zadanie klasnąć w ręce, kiedy usłyszą słowo „dwa” mają za zadanie klasnąć w podłogę. Po wysłuchaniu piosenki nauczycielka rozmawia z dziećmi na temat treści piosenki. Kolejno dzieci ponownie słuchają piosenki, a następnie powtarzają za nauczycielką słowa pierwszej zwrotki oraz refrenu.

112 numer alarmowy

Jedno połączenie,
Czy się domyślicie?
Może uratować
Komuś cenne życie.

Jeden, jeden, dwa!
Jeden, jeden, dwa!
Numer ratunkowy,
Każde dziecko zna!
Jeden, jeden, dwa!
Jeden, jeden, dwa!
Numer ratunkowy,
Każde dziecko zna!

Gdy jest niebezpiecznie
Musisz być gotowy,
I zadzwonić pod ten
Numer alarmowy!

Jeden, jeden, dwa!
Jeden, jeden, dwa!
Numer ratunkowy,
Każde dziecko zna!
Jeden, jeden, dwa!
Jeden, jeden, dwa!
Numer ratunkowy,
Każde dziecko zna!

11. „Służby ratunkowe” – zabawa ruchowa – nauczycielka umieszcza w rożnych miejscach sali sylwety funkcjonariuszy. Dzieci poruszają się swobodnie po sali w rytmie piosenki „112 Numer alarmowy”, gdy muzyka ucichnie dzieci ustawiają się wkoło sylwety z funkcjonariuszem, którego mają na bluzce. Zabawę powtarzamy trzykrotnie – zmieniając położenie sylwet funkcjonariuszy.

12. „Red Light Red Light What Do You Say” – słuchanie i próby śpiewania piosenki – dzieci próbują śpiewać piosenkę, nauczycielka w trakcie piosenki pokazuje odpowiedni sygnalizator na karcie obrazkowej.

13. „Stop, wait, go” – zabawa ruchowo-dydaktyczna – dzieci poruszają się w rytmie piosenki po dywanie. Na słowo „stop” – wszyscy zamarzają, na słowo „wait”- przebierają szybko nogami w miejscu, na słowo „go” – przyspieszają do biegu.

Załączniki:

Emblematy z funkcjonariuszami do zabawy „Lekarz, strażak, policjant”

Karty obrazkowe i sylwety do zabaw „Kto pomoże?”, „Służby ratunkowe”

Karta pracy „Numery alarmowe”

Karty obrazkowe do zabawy „Red Light Red Light What Do You Say?”

Wykorzystane strony:

1. http://rokwprzedszkolu.pl/index.php?f=wie_56_00020&k=k0203&d=wie – wiersz „Telefony”
2. https://www.youtube.com/watch?v=kzMubL2dHAk – filmik edukacyjny „Numery alarmowe dla dzieci”
3. https://www.youtube.com/watch?v=R3Qp8KfJSHw – piosenka „112 numer alarmowy”
4. https://www.youtube.com/watch?v=j2KGkFyCqY8 – piosenka „Red Light Red Light What Do You Say?”